από την Άρια Σωκράτους. Τότε ο Αντώνης είδε μπροστά του εκείνη που πάντοτε περίμενε και ποτέ δεν ήρθε να του χαμογελά  όμορφη όσο ποτέ άλλοτε μέσα από μια φωτογραφία πάνω στο τζάκι. Εκείνη, ο έρωτας της ζωής του καθιστή πάνω στον βράχο μιας παραλίας του χαμογελούσε ευτυχισμένη και του έδινε…

από την Άρια Σωκράτους. Ο ήλιος στην πανέμορφη εκείνη πόλη ήταν ο πιο φωτεινός που είχε δει στη ζωή της. Ποτέ στη ζωή της δεν είχε ξαναδεί ένα φως τόσο δυνατό. «Ένας τόπος ευλογημένος από τον Θεό», της έλεγε πάντοτε η μητέρα της. Βρισκόταν εδώ ένα μήνα ήδη και παρακαλούσε…

από την Άρια Σωκράτους. Η Νταιάνα αναπήδησε αγουροξυπνημένη σαν να είδε κάποιο εφιάλτη και η άγνωστη γυναίκα την κεραυνοβόλησε με το πύρινο βλέμμα της. «Πού έχουν τον πατέρα σου; Τι του έκανες; Ήμουν σίγουρη πως κάτι κακό θα γινόταν αν ερχόταν εδώ. Πάντα κακό του προκαλούσες ακόμα και μακριά του,…

«Εσύ δεν ξέρεις τι έχει συμβεί. Δεν γνωρίζεις τίποτα για τη ζωή μου. Θέλω να στα πω. Ξέρω πως δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να τα βγάλω επιτέλους από μέσα μου.» Την πήρε από το χέρι και την έβαλε να καθήσει σε μια καρέκλα. Φαινόταν…

Τα δάκρυα της κυλούσαν σαν ποτάμι καθώς έβλεπε τα δικά του μάτια να παραμένουν ερμητικά κλειστά. Κάποια στιγμή της φάνηκε σαν να της έσφιξε το χέρι ή μήπως ήταν η ιδέα της; Έσκυψε και κοίταξε προσεκτικά το πρόσωπο του. Όχι, δεν ήταν καθόλου η ιδέα της τελικά. Τα βλέφαρα του…

από την Άρια Σωκράτους. Η Νταιάνα έτρεξε αμέσως σαν να είχε φτερά στα πόδια. Το νοσοκομείο ήταν τεράστιο και αχανές και έπρεπε να διαχίσει πέντε πτέρυγες για να φτάσει στον προορισμό της. Ο πατέρας της βρισκόταν στα επείγοντα περιστατικά στην μονάδα εντατικής παρακολούθησης. Αφού ρώτησε τρεις νοσοκόμες ακόμα για το…