από την Μάρθα Πατλάκουτζα.             Στο βιβλίο της ζωής σου, χρόνο συν τον χρόνο, οι σελίδες πληθαίνουν. Ξεπέρασαν τον έναν τόμο αυτόν της νιότης, τον δεύτερο της ωριμότητας και ίσως να κοντεύεις στην ολοκλήρωση του επόμενου, αυτού του απολογισμού.              Λέξεις αμέτρητες αποτυπώθηκαν στην ψυχή σου. Μα το πιο ενδιαφέρον…

από την Μάρθα Πατλάκουτζα.             «Είσαι εδώ;» ήχησε η ερώτηση σαν το θρόισμα του βραδινού βοριά.             «….».             Το σκοτάδι μουδιασμένο άκουσε τη συνομιλία. Γεμάτο περιέργεια ανάσανε βαθιά.             «Είσαι εδώ! Το ξέρω. Μίλα μου», απαίτησε η φωνή. Κι έκανε να περιμένει. Μα δεν μπορούσε άλλο.             Είχαν περάσει…

από τη Μάρθα Πατλάκουτζα.             Για όλους τους πιστούς της Ορθοδοξίας οι μέρες του Πάσχα έχουν μια ξεχωριστή θλίψη. Ίσως, είναι η πρώτη φορά που οι ψυχές τους νιώθουν το ίδιο  και με την ίδια ένταση.             Η δοκιμασία του εγκλεισμού, ο πόνος της απώλειας, ο φόβος του αγνώστου είναι…

από τη Μάρθα Πατλάκουτζα. Κύριε Ανδριά, σας καλωσορίζω στη στήλη μου Martha’s Alley και στο Writer’s Gang. Σας παρακαλώ πείτε μας πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό; Θεωρώ πως είμαι ένας άνθρωπος που τον απασχολούν τα κοινά αυτού του τόπου, που προσπαθώ μέσα από την πρωινή εκπομπή…

από την Μάρθα Πατλάκουτζα.             «Στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης», είναι μια ποιητική αποτύπωση μιας κατάστασης γνώριμης σε όλους: «τα μυστικά μου κι εγώ» ή «τι έχω κάνει πίσω από την πλάτη σου».             Περιλαμβάνει όλα εκείνα που ποτέ δε θέλαμε να αντιμετωπίσουμε κατάμουτρα, που λέμε πως έχουμε μετανιώσει αλλά…

από την Μάρθα Πατλάκουτζα. Φθινόπωρο 1940 «Και πάλι Οκτώβρης! Πόσο τον τρέμω…» ψελλίζει η Μερτζανή. «Οκτώβρης ήταν και τότες που είχαμε φύγει από τη Θράκη. Αχ, ρίζα μου και δάκρυ μου!» δακρύζει η φωνή της μέσα της.  «Πόσο ψεύτρα είσαι παλιοζωή. Τάζεις λαγούς με πετραχήλια. Αμ κι εμείς οι έρμοι…

από τη Μάρθα Πατλάκουτζα «Να πληρώνεις με το ίδιο νόμισμα», «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο» και πολλά άλλα κλισέ στόλισαν ανά καιρούς τα ψυχολογικά μου τραύματα. Τίποτα νέο, τίποτα ασυνήθιστο.             Σημάδια των καιρών, θα πουν οι Κασσάνδρες που ονειρεύονται τη μελαγχολία ως κομμάτι της καθημερινότητάς τους….

από τη Μάρθα Πατλάκουτζα           Δίνεις πολύ σημασία…, σχολίασαν με σκεπτική διάθεση, ίσως και με μια ιδέα επίκρισης. Κι εκείνη τη στιγμή αναρωτιέσαι ποιο ζύγι να βάλεις στην προσοχή, αυτό των πόθων ή του καθωσπρεπισμού.           Τι σημασία έχει ο άλλος άνθρωπος;           Ποια η σημασία όσων έχεις πει;          …